Historia sprzętu do ochrony dróg oddechowych

Aparaty oddechowe należą do jednych z najważniejszych elementów wyposażenia chroniącego osoby przebywające w strefie zagrożenia gazowego, dymowego i chemicznego. Najczęściej są wykorzystywane w branży pożarniczej, górniczej i wojskowej. Głównym zadaniem aparatów oddechowych jest ochrona dróg oddechowych przed zanieczyszczeniem niebezpiecznymi dla zdrowia i życia substancjami. Urządzenia te wykorzystywane są od wielu lat i znakomicie sprawdzają się w trudnych warunkach. Skąd tak właściwie wziął się pomysł opracowania aparatów oddechowych?

Prototypy aparatów oddechowych

Wynalazkiem, który dał początek późniejszym aparatom oddechowym była bluzka Paulin. Urządzenie to zaprojektowane zostało przez francuskiego dowódcę straży pożarnej w 1835 roku. Składało się ze skórzanego kaptura, który zakrywał głowę i tułów oraz miecha i rur. Osoba odpowiedzialna za dostarczenie świeżego powietrza używała do tego właśnie miecha. Na przełomie XIX i XX wieku do użycia zostały wprowadzone pierwsze urządzenia automatyczne z obiegiem zamkniętym oraz z urządzeniem wylotowym zanurzonym. Aparaty te przez wiele lat ratowały życie strażaków i innych osób biorących udział w akcjach ratunkowych.

Urządzenia na powietrze sprężone

Osoby zajmujące się projektowaniem i testowaniem sprzętu do ochrony dróg oddechowych nieustannie pracowały nad tym, by poprawić jakość urządzeń i uprościć ich funkcjonowanie. Aparaty powietrzne, które znamy dziś opracowane i wdrożone do użytku zostały dopiero w latach 60. XX wieku. Urządzenia były prostsze w obsłudze i utrzymaniu, a także trwalsze i mniej odporne na zniszczenia. Skondensowane powietrze wpływało na mniejszą wagę całego sprzętu i wygodę jego użytkowania. Z roku na rok aparaty oddechowe udoskonalano tak, by były jeszcze prostsze w obsłudze.